"De eerste zin die alles zegt, die heb ik nog niet gevonden." Dat is een terugkerende kreet in de kinder(filmhuis)film ("Mijn avonturen door V. Swchwrm") die Tico, Sil en ik gezien hebben. In EYE, het nieuwe filmmuseum in Amsterdam, afgelopen mei-vakantie. Het filmmuseum zetelt sinds kort in een prachtig futuristisch gebouw met een schitterende opengewerkte binnenruimte met uitzicht over het IJ. Alleen het gebouw en de ligging ervan zijn al de moeite van het bekijken waard. De film vinden de jongens iets minder aansprekend, iets te "ingewikkeld". Waarschijnlijk omdat geen verhaal is dat in hapklare brokken wordt geserveerd.
De mei-vakantie dus: op vrijdagavond 27/4 rijden we vanuit Tico's badmintontraining naar de boot. We hebben een lang weekend SeaMotions voor de boeg en we hebben een strak plan. Op zaterdag de zeilen er op zetten en de boot verder zeilklaar maken. Op zondag en maandag een stukje zeilen. Heerlijk!
Helaas, er is een verschil tussen een plan en de realiteit. Op zaterdagochtend valt de regen namelijk met bakken uit de hemel en waait er een stevige wind door de jachthaven. Nu wisten we tijdens het plannen maken al dat de weersvoorspelling sprak over regen, maar dat hadden we waarschijnlijk gewoon weggedrukt, naïef en tegen beter weten in genegeerd.. En dus zitten we om zaterdagochtend 09.00 uur bepakt en bezakt in de auto op weg naar …. Heiloo. Een goed besluit, want het blijft inderdaad de hele dag donker en nat. De open haard gaat aan, de pyjama's gaan aan, de gordijnen dicht, de deur op slot en de telefoon uit. Sil en ik bakken een taart en maken verse tomatensoep. 's Avonds eten we met het bord op schoot voor de TV.
Voor Koninginnedag wordt schitterend lenteweer voorspeld. We besluiten dat we die dag benutten om de boot alsnog vaarklaar te maken. Dit besluit is zeer tegen de zin van Tico. Hij blijft veel liever in Heiloo voor de vrijmarkt in 't Loo, de spelletjesmiddag in Plan Oost en het feest in de feesttent in Ypestein. Arme jongen, want hij vindt geen gehoor bij ons. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Ook in het leven van een 12-jarige.
Op de haven heerst een relaxt bedrijvige sfeer: we zien bootkussens uit achterbakken van auto's komen, er wordt volop gesopt en gepoetst en er wordt gesjord en getrokken aan een 90 kilo zwaar grootzeil. Dat laatste dus aan boord van de SeaMotions. Het is altijd weer een hele klus om dat enorme grootzeil te voorzien van zeillatten en via de pinnetjes en palletjes aan het railsysteem op de mast te bevestigen. Tico en Sil vermaken zich ondertussen met waveboarden, tafeltennissen en "Google sketch-up". En om toch een beetje aan Koninginnedag te doen, schuiven we halverwege de dag een oranje-tompouce naar binnen.
En dan zitten de vrije dagen voor Coos er weer op. De rest van de mei-vakantie werkt hij gewoon. De jongens en ik vermaken ons vooral in en om het huis, behalve dan donderdag. Dan gaan we via de Decathlon naar EYE, het filmmuseum en steken we met het pontje het IJ over en bezoeken we de Openbare Bibliotheek. Dit zijn misschien niet de meest voor de hand liggende uitjes. Dan kan ik beter kiezen voor zwembad, bioscoop of speeltuin, maar de kinderwereld van ééndimensionaal, ongebreideld plat entertainment komt al meer dan voldoende op ze af via computer en TV. Kortom, ik ben de idealistische mening toegedaan dat ze best een beetje geprikkeld mogen worden tot kijken, luisteren en nadenken. Ik sleur ze dus over alle 6 etages die de bibliotheek rijk is en verhaal, wellicht tot vervelends aan toe, wat je allemaal voor moois in een bibliotheek kunt vinden en doen. Vanaf de 6e etage, gezeten in heerlijke luie stoelen, genieten we van het uitzicht over de binnenstad. De pakhuizen uit de glorietijden van de VOC zien er vanaf deze hoogte klein uit. We tellen wel 10 kerktorens en de molen bij de Czaar Peterstraat oogt als een vreemde eend in de bijt tussen alle gevels, daken en torens. Even googlen leert mij zojuist dat deze molen "de Gooyer" is. Vroeger werd deze molen gebruikt om het waterpeil in de stad te regelen. Nu zetelt er al weer jaren bierbrouwerij 't IJ. 
Inmiddels is het 18.00 uur en onze inwendige mens snakt naar voedsel. Naast de bieb zit een uit de States overgewaaid Italiaans "fastfood" concept (Vapiano), waarbij de Italiaanse maaltijd ter plekke bereid wordt met zelf uitgekozen, verse ingrediënten. Gezien de locatie naast de bieb, is de hut gevuld met studenten. Het is een trendy ingericht restaurant waar je lekker kunt eten voor weinig geld. Wij provinciaaltjes kijken onze ogen uit en genieten van het stadse leven. Rond 21.00 uur rijden we met onze koets weer huiswaarts. Moe en voldaan. En met het plan bij een volgende gelegenheid het Scheepvaartmuseum, Rijksmuseum of Van Goghmuseum te bezoeken. Dat staat ook al zo lang op mijn (ons?) verlanglijstje.
De eerste zin zegt alles: de afgelopen weken heb ik die eerste zin niet gevonden getuige het feit dat ik er minstens 3 weken over gedaan heb om mijn recente belevenissen en observaties aan het spreekwoordelijke papier toe te vertrouwen. Geen goddelijke inspiratie, een "writers block" en simpelweg te druk met allerhande andere zogenaamd belangrijke futiliteiten. Hopelijk volgende week wat vlotter "een eerste zin".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten