De afgelopen week staat in het teken van storm. De figuurlijke “storm” is geluwd; het spannende Sinterklaasfeest is gevierd. Op zondagmiddag 4 december krijgen Sil en Tico post van de goedheilig man en worden ze door het huis gestuurd om uit allerlei hoeken en gaten zakken met surprises, gedichten en kadootjes te halen. Vorig jaar verraste Sinterklaas ons op zee en vierden we zijn verjaardag en petit comité. Dit jaar hebben we zijn verjaardag grootser aangepakt met een huis vol opa’s en oma’s, tante en oom, huisvriendin en –vriend. Voor iedereen zijn er gedichten, variërend van korte rijmelarijen tot prikkelende en hilarische poëzie. Coos en ik krijgen zelfs de opdracht een heus toneelstuk op rijm op te voeren.
Sinterklaas is net op tijd met zijn stoomboot vertrokken en voor de storm uit naar Spanje gevaren. Want na zijn verjaardag waait er wel een volle week een woeste wind over Nederland en wordt in de kustprovincies en op de Waddeneilanden zelfs langdurig windkracht 9 gemeten. Spectaculair weer; soms gaat de regen en hagel horizontaal door de straat. Niets lekkerder dan op zo’n moment binnen te zitten en het van een afstandje te mogen beschouwen.
Woensdag beloven de heren van het KNMI een rustige en droge(re) ochtend, de spreekwoordelijke stilte voor de storm, en die benut ik om een rondje te gaan hardlopen. Zonder na te denken hol ik langs het Maalwater richting het “Kippebruggetje” op weg naar Egmond aan de Hoef. Oef... pal tegen en hoewel het niet stormt, waait er in het open veld toch zeker een dikke 6. Kromgebogen tegen de wind boks ik me vooruit. Het voelt –hoewel haast gewichtsloos door het voorover leunen in de wind- alsof ik een dode olifant aan mijn enkels heb hangen. Ik beschouw het maar als een goede krachttraining. Tegen de tijd dat ik in de luwte van de huizen in Egmond aan de Hoef loop, voelt mijn lijf loodzwaar. Opeens ben ik niet meer gewichtsloos, heb ik mijzelf weer te dragen. Via het fietspad langs de duinen hol ik richting de hertjes om vanaf daar wind mee, “achterover leunend” de kilometers terug naar Heiloo te maken. Rond het middaguur trekt de wind verder aan en in de namiddag wordt uit voorzorg de hockeytraining van Sil afgelast. Niet onverstandig, de combinatie 6-/7-jarige pupillen en windvlagen van 90 – 100km/uur is geen ideale combinatie.
Donderdag- en vrijdagochtend, twee ochtenden dat het iets rustiger waait, benut ik om naar het strand te rijden. Op de boulevard van Egmond aan Zee hebben zich heuse zandduinen gevormd. De ramen van de huizen en flats langs deze boulevard zien grauw van het zout. Verderop langs het strand hebben de duinen, zo lijkt het, te lijden van de harde wind. Al was het alleen al door een zee die door wind en getij veel hoger op het strand komt dan normaal. Vanaf het strand bezien lijkt het mee te vallen met de hoge golven, maar uit ervaring weet ik dat het met dit weer niet comfortabel is op de Noordzee. Via Windfinder lezen we dat op onze ondiepe Noordzee toch ook golfhoogtes van 5 à 6 meter gehaald worden.
Het is prachtig langs het strand en als altijd geeft het wijdse zicht een verlangend gevoel. Verlangen naar tijd en ruimte, naar overzichtelijkheid, naar eenvoud.
Het is prachtig langs het strand en als altijd geeft het wijdse zicht een verlangend gevoel. Verlangen naar tijd en ruimte, naar overzichtelijkheid, naar eenvoud.
Hoe houdt onze boot zich in dit weer op haar plekje in de jachthaven van Andijk? Het ontbreekt ons (lees: Coos) aan tijd om “even” op en neer naar Andijk te rijden, maar een telefoontje naar de havenmeesters in Andijk vertelt ons dat de SeaMotions er prima bij ligt. Er is feitelijk ook weinig dat kapot kan waaien; de zeilen en de bimini zijn tenslotte opgeruimd.
Tegen de tijd dat het zaterdag 10 december is, zijn de elementen enigszins gekalmeerd en is het prachtig, zelfs zonnig, weer om Midwinterduinloop in Egmond-Binnen te lopen, van oudsher de trainingsloop voor de Kwart en Halve Marathon van Egmond (8 januari 2012). Loopmaatje Agnes en ik lopen een vlak schema en hebben de laatste 1,5km nog energie over voor een versnelling. Een heuse eindsprint behoort zelfs tot onze mogelijkheden. Ons horloge vertelt dat we er ongeveer 1uur35 over gedaan. Voor ons een prima tijd.
Op maandagmiddag heb ik een woeste storm in mijn hoofd, van boosheid dan. Aan het begin van de middag word ik voor 5 meter fietsen in (wandel)winkelstraat van Alkmaar bekeurd: 40 euro boete! Hoewel de politie-agente het recht en de wet aan haar zijde heeft, voelt het heel onrechtvaardig een bekeuring voor zoiets te krijgen, temeer daar er zo goed als geen winkelend publiek was. Ze had me bijv. ook kunnen waarschuwen… Welnu, de recessie is sinds deze week officieel een feit en ook de gemeente Alkmaar moet aan haar inkomsten denken.
De andere aanleiding voor de woeste storm in mijn hoofd is het gegeven dat mijn wasmachine zijn diensten staakt en mij slechts Foutmelding 4 laat zien. Het internet (LANG LEVE HET INTERNET!) vertelt me vervolgens dat het om versleten koolborstels gaat. Ach, mijn Siemens is minstens 15 jaar oud, dus bij die diagnose kan ik mij wel iets voorstellen. Via YouTube leren we ’s avonds van een Duitse wasmachinefreak hoe we deze koolborstels kunnen vervangen (LANG LEVE HET INTERNET!). En laat in Alkmaar nu toch een winkeltje zitten die dit soort artikelen gewoon op voorraad heeft!! Oftewel, 24 uur na de diagnose draait mijn Siemens weer als een zonnetje!
In de nacht van maandag (12/12) op dinsdag gaat er weer een korte storm over ons heen en voor morgen (15/12) wordt –in de kustprovincies- windkracht 7/8 voorspeld.
Werd Nederland vorig jaar in deze maand geteisterd door sneeuw. In december 2011 is het de beurt aan de … wind!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten