De laatste loodjes .....

wegen het zwaarst!
Want het wordt nu best een beetje druk met alle voorbereidingen . (understatement)
Het voelt alsof we in een trechter zitten: alles komt samen en moet door dat smalle tuitje heen.
Mijn linkerhersenhelft verkeert in een permanente staat van paniek en mijn rechterhersenhelft heeft een gevoel van overzicht en controle. Het is voortdurend stuivertje wisselen tussen links en rechts.

Afgelopen weekend was het weekend van de (onverwachte) afscheidsfeestjes. Dat begon op vrijdagochtend met een ontvoering naar thee en taart met mijn "schoolplein"vriendinnen. 's Middags was het spelletjesmiddag voor Sil en zijn vriendjes: ouderwets spijker poepen, zaklopen en snoephappen en zomeer. Wat is er leuker voor een 5-jarige!?

Op zaterdag stond het voetbalfeestje voor Tico gepland: 7 10-jarige jongens in oranje outfit en voorzien van megafoon danwel vuvuzela. De testosteron "vloog" door de kamer, ondanks dat Nederland een matte wedstrijd speelde tegen Japan.

Halverwege de middag stond daar ineens mijn zus en werd ik wéér ontvoerd. Dit keer naar Casa Keppel in Alkmaar waar een bonte verzameling van (schoon)zussen en vriendinnen met prosecco en hapjes klaar zaten. Wat een verrassing en wat ontzettend, hartverwarmend leuk!

De feestvreugde werd gistermiddag afgemaakt met het verjaardagsfeest van mijn moeder die 70 zomers jong werd. Om dat wat op te leuken deden de 3 zussen, gehuld in bloemjurkje, kniekousje, sandalen en 2 staartjes in het haar, een opgepimpt ABC. Moeder ontroerd, vader trots en het gezelschap vermaakt.Missie geslaagd.

Nu weer terug naar de orde van de dag: met een blik op de toekomst op wat komen gaat de "to do"- lijstjes afwerken en tegeljikertijd met beide benen in het NU de kinderen uit school ophalen voor een broodje eten.