SeaMotions op mei-vakantie!

Hè hè, eindelijk is het dan zover. Op de eerste dag van een nieuwe maand gooien we de trossen van onze SeaMotions los en kiezen we het ruime sop van het IJsselmeer. Maar niet nadat alle bedden met fris gewassen beddengoed zijn opgemaakt, alle boodschappen zijn opgeruimd en de kuip minutieus schoongemaakt is. 

De eerste bestemming van deze vakantie is good old Hindelopen. Ik word altijd blij van een tochtje naar de overkant en een plekje in de gemeentehaven van dit schattige stadje. Om nog wat meer gelukshormonen aan te maken én om het teveel aan Koninginnedagtompouce-calorieën te verbranden, ga ik een rondje hardlopen. Over de dijk, tussen de schapen en lammetjes door hol ik naar de eerste afslag 6km verderop  en voert mijn rondje via het gehucht Molkwerum naar Koudum. Tegen die tijd heb ik er al 11km opzitten en ineens flitst het fietsroutebordje bij de haven in Hindelopen op mijn netvlies: 7km. Oftewel, vanuit Koudum is het nóg 7km naar Hindelopen. Al met al hol ik totaal 18km, pfff. Een onbedoeld staaltje burn baby burn; die tompoucen van de dag eerder zijn tot op de laatste kruimel verbrand.

Na een nachtje Hindelopen koersen we aan op Texel. Er staat een pittig windje (kracht 5-6) en we stuiven supersnel (gemiddeld 10knpn, max speed 12,6knpn) afwisselend voor het lapje, ruime wind en halve wind door de vaargeulen. Ondanks de kou, het is maar zo'n 13 graden, en het ontbreken van ook maar een spatje zon, is het buiten in de zeilpakken volop genieten. Het geluid van het water, het zien hoe de rompen door het water snijden, het opsnuiven van de zilte lucht, het voelen van de enorme ruimte om ons heen …. Heerlijk!! Het weer is ons de dagen die we op Texel verpozen goed gezind: de lucht is strakblauw, de zon schijnt volop!
Tico en Sil vermaken zich met voetbal op het panna-veldje bij de haven, met verstoppertje spelen in de speeltuin, met zandkastelen bouwen op het nabij gelegen strandje en -jakkie bah- een skelet (botten/schedel) van een dode vogel uit de stenen van de breakwater vissen. 

Coos is in zijn element met wat grote en kleine bootklusjes. Hij stort zich bijv. op het schoonmaken van de bilges in beide drijvers; alles gaat open en overal gaat de natte lap doorheen. Ik verschans me met een boek in de luwte in de zon. Weer heerlijk! Op zondag verlaten we in de namiddag de haven en gaan we stroom–mee via het Marsdiep naar de Noordzee op weg naar IJmuiden. Er staat geen zuchtje wind en we motoren over een spiegelgladde zee. Ter hoogte van Den Helder worden we bezocht door het nieuwste speeltje in de wereld van modernste gadgets: een heuse "drone" die vanaf de kant bestuurd wordt. De zonsondergang is ouderwets prachtig. En de vissen willen helaas niet bijten.

Na een functioneel nachtje in de jachthaven van IJmuiden motoren we op maandagochtend door het Noordzeekanaal naar de nieuwe jachthaven in Amsterdam-Noord bij de NDSM-werf. Met deze jachthaven als thuisbasis zijn we voor 3 dagen toerist in onze eigen hoofdstad Amsterdam. Als we onder een volle zon en bij 25 graden op het terras van het filmmuseum EYE aan hij IJ zitten, glijdt een groots cruiseschip voorbij; we wanen ons even in de Carieb. 

Het is ook Amsterdam waar ik dit jaar mijn -slik– 45ste verjaardag vier. Coos en kids hebben de boot versierd. Ik word verwend met kussen en knuffels, met verjaardagsliedjes, met een juttershouten knutselding van Sil én er zijn (wéér) tompoucen! Op mijn verjaardag browsen we door de Jordaan en de Kalverstraat. En stuiten we in de Warmoestraat op de pop-up store van Heleen van Royen van waaruit zij haar nieuwste boek De Hartsvriendin promoot. Niets laat zij aan het toeval over als het er om gaat het merk "Heleen van Royen" te promoten en zodoende het boek te verkopen. Een echtscheiding, een interview met spraakmakende coverfoto (VK Magazine), sexy foto's op Twitter en Facebook, een relletje met Apple/iTunes vanwege zgn. pornografische verwijzingen in het boek. Alles is geoorloofd om het boek in zo'n kort mogelijke tijd op nr. 1 van de bestsellerslijst te krijgen. En dat doet ze goed, want binnen een week heeft ze die positie veroverd. Enfin, met een goodybag vol spannende gadgets én een gesigneerd boek staan we dik 3 kwartier later weer buiten.  (NB: het is dankzij dit marketingoffensief dat De Hartsvriendin op nr. 1 is gekomen, want met alleen het vlakke verhaal over de mutsige huisvrouw Yvon, haar parasiterende vriendin Mona, haar vrijwilligerswerk bij de vogelopvang, haar 13-in-een-dozijn man en kinderen zou het boek die positie niet gehaald hebben). We eten 's avonds Indonesisch bij Kantjil en de Tijger. Even een sentimenteel moment want vroeger - toen we nog jong waren, toen we nog in Amsterdam woonden-  aten we daar regelmatig. De kinderen denken bij Kantjil en de Tijger aan iets anders, namelijk aan de mooie verhalen die Opa Ben hen vertelde over het kleine, maar slimme dwerghertje Kantjil en de grote, gevaarlijke tijger. Die herinneringen maken de matige kwaliteit van het eten goed: Tico en Sil zijn het er unaniem over eens dat onze zelfgemaakte soto, onze zelfgemaakte gadogado en onze zelfgemaakte saté véél lekkerder is. 

Een bezoek aan het pas heropende Rijksmuseum is een must als we dan toch in Amsterdam zijn. Daags voor Hemelvaart zorgen we dat we rond 15.00 uur bij het museum zijn; vanaf dat tijdstip zou het ietsje minder druk zijn. We schrikken alsnog van de rij om binnen te komen, maar uiteindelijk valt het wachten reuze mee. Binnen een half uur ervaren we de grandeur van dit prachtige museum. De ontvangsthal is groots en de enorme moderne kroonluchter is in prachtige harmonie met de lichtinval via het glazen dak.  De logistiek (kassa – garderobe - toiletten– restaurant) klopt en de museummedewerkers staan iedereen vriendelijk en gastvrij te woord. Ik ben al lyrisch over deze omgevingsfactoren en dan heb ik nog niets gezien waardoor dit museum zo beroemd en geliefd is: de  Hollandse Meesters. En ook deze stellen niet teleur: de Nachtwacht van Rembrandt is groots, het Melkmeisje van Vermeer ingetogen, het zelfportret van Vincent van Gogh super en Nijntje van Dick Bruna mooi in eenvoud. Hoewel ik niets van kunst en schildertechnieken weet, vind ik het fascinerend dat zoveel eeuwen geleden zo goed als "foto-exact" geschilderd werd: sfeer, expressie, lichtinval, details. Ons rondje door het Rijksmuseum deze vakantie is een quick scan; we willen zeker terugkomen.

Tussen al deze shop- en sightseeingbedrijven door eten we ook nog met Diana, Eric, Tristan en Nathan van de Trinath in de IJkantine, drinken we de ochtendkoffie aan boord van de Trinath, eten we met z'n allen pannenkoeken en gezonde salade aan boord van de SeaMotions en verrast mijn zus Karin ons met een verjaardagsbezoek. 

Enfin, we hebben geweldige dagen in de "grote stad" en we vinden het ook geweldig lekker om al die stadse drukte weer achter ons te laten.

Als we de stad verlaten, koersen we aan op forteiland Pampus (Pampus betekent "dikke brij").  Om Amsterdam te beschermen werd tussen 1887 en 1895 voor de monding van het IJ  op een door aanslibbing ontstane ondiepte in opdracht van het Ministerie van Oorlog een fort gebouwd als onderdeel van de stelling van Amsterdam. Het fort werd uitgerust met voor die tijd geavanceerd wapentuig: draaibare pantserkoepels, kanonnen en mitrailleurs, maar uiteindelijk is er nooit één kogel vanaf het fort  afgeschoten of op afgevuurd. De destijds door Duitsland geleverde stalen onderdelen zijn in WO-II weer door hen teruggehaald voor de eigen (oorlogs)industrie. En de Nederlanders hebben in de Hongerwinter overige brandbaar materiaal van het eiland gejut en uiteindelijk bleef er weinig over van het fort. Inmiddels is het fort grondig gerenoveerd en in oude staat hersteld. Wij zwerven met een speurtocht door de donkere gangen, kamers en koepels van dit militaire bastion.

Als we de weg naar boven en buiten weer hebben gevonden en terug zijn op de SeaMotions, koersen we aan op de jachthaven van Uitdam alwaar we een BBQ Meet & Greet hebben met de Wizard, Linda van de Abel T (aan boord van de Wizard) en de Moonrise.  Het is een gezellig weerzien en iedereen laat zich de meegebrachte hamburgers, worstjes, salades en stokbrood goed smaken.
Met opstapper Paul scheuren we de volgende dag met een heuse windkracht 76 schuin van achteren naar Enkhuizen; het is spectaculair sjezen over het water. Daar zetten we Paul op de trein en hebben wij een laatste avond aan boord. Met nog één tochtje naar thuishaven Andijk voor de boeg kijken we terug op een heerlijke, relaxte, drukke, luie, gezellige, gevarieerde mei-vakantie en blikken we vooruit naar het volgende (Pinkster)weekend.

Het Pinksterweekend reizen we namelijk af naar Parijs voor een logeerweekend bij onze Franse zeilvrienden van Le Furibar en Galilea. We logeren in het prachtige -typisch Franse- herenhuis van Yann en Anne-Valérie in Bourg la Reina, nét ten zuiden van Parijs. Het hele weekend worden we gastvrij gefêteerd, verwend en verrast. We lunchen op z'n Frans. Dat is dus niet een boterham uit het vuistje in je holle kies stoppen, maar op beide dagen copieus BBQ-en met zálige worstjes, malse entrecôte, zelfgemaakte frites, gegrilde groenten en salades.  We worden meegenomen naar de bezienswaardigheden van Parijs: we wandelen langs de Notre Dame. We lopen over de Pont de l'Arts (de beroemde "slotjesbrug"). We browsen langs leuke winkeltjes en galeries. We kijken ons ogen uit bij het grootse Louvre, we rijden over de Champs-Élysée en maken een rondje over de beroemde -hysterische– rotonde rond Arc de Triomphe. We gaan fietsen in het park van Versailles met uitzicht op het paleis van Versailles. Een staaltje majestueuze megalomanie in de 15e eeuw en het Louvre valt hierbij haast in het niet. Enfin, Lodewijk XIV vond dat in elk geval toen hij in 1682 het Louvre verruilde voor Versailles.  We maken een diner-cruise over de Seine en de striemende regen tegen de ramen van de rondvaartboot kan onze pret niet bederven. 

Op onze laatste ochtend in Parijs bezoeken en "beklimmen" we de Eiffeltoren. Ondanks vieze regen, grauwe lucht en gure kou schuiven we aan in de rij voor de kaartverkoop, in de rij voor de lift naar het 1e platform en in de volgende rij voor de lift naar de top van de beroemde toren. Het uitzicht op is op alle niveaus zeer beperkt, vooral zeer grijs en heel erg nat. En dus nemen we al snel weer onze plaats in in de rij voor de lift naar beneden.
Rijen en regen, regen en rijen is hoe we ons bezoek aan dit beroemde Parijse icoon zullen herinneren. Een goede reden om nog eens terug te gaan naar deze lichtstad. 

Voor de kinderen duurt het weekend te kort; ze zijn nog lang niet klaar met ravotten in de tuin, met zwemmen in het zwembad van Yves-Marie & Natacha (ondanks het fris weer), met monopoly spelen, met grapjes maken in het Engels,met Chinese woordjes leren, met karaoke en liedjes zingen in het Frans. De "grote mensen" hebben zich prima vermaakt met kletsen, eten, drinken, karaoke en het Franse (Parijse) leven aanschouwen en opsnuiven.

De helft van de maand is dan voorbij. Tijd voor "gewone" dingen. Hoewel, het voor de 1e keer grasmaaien van ons gazonnetje is voor ons een heus hoogtepunt. En het leggen van de nokpannen en het aftimmeren van de fietsenoverkapping is voor Coos een heerlijke manier van ontspannen.
Ik span me in (en ontspan tegelijkertijd) als ik de eikenvloer in huis van de broodnodige voeding voorzie; op mijn knieën ga ik met houtolie, kwast en uitpoetsdoek in de weer. Het wordt haast ook gewoon dat het nog steeds ongemeen (te) koud is voor de tijd van het jaar. Er wordt tot ver in mei nachtvorst gemeten, eind mei valt er natte sneeuw in De Bilt en overall laat de zon zich voor de tijd van het jaar te weinig zien.
Óngewoon is de plaatsing van Anouk voor de finale van het Eurovisie Songfestival; dat is "ons" na 2004 niet meer gelukt. Het prachtige, a-typische en haast filmische nummer "Birds" haalt vervolgens in de finale de 9e plaats (114 punten)! (Denemarken wint met 284 punten).

We gaan vol goede moed op naar juni!