De Mona Passage

De Mona Passage: deze tocht staat gepland voor maandagavond en is voor mij net zo beladen als het oversteken van de Caribische Zee. De moeilijkheid van de beroemde (en beruchte) Mona Passage zit 'm in een aantal zaken. De tradewind (noord-oost) waait er van bovenaf in. En aan de noordkant zit een kuil in de oceaanbodem wat dat stuk het op een na diepste stuk oceaan ter wereld maakt (> 5 km). Hier vlak naast ligt een grote ondiepte, the hour glass shoal. Op het ondiepste stuk slechts 33 meter?. Het water wordt dus van 5km diepte omhooggestuwd op een ondiepte van 33 meter. Dat uit zich in hele nare, rare, hoge golven?..

Enfin, wij moeten van beneden naar boven varen, tegen de wind, de golven en de stroom in. En we bevinden ons aan lager wal. En voor de niet-zeilers onder de lezers: denk maar aan het spreekwoord "aan lager wal geraakt" dat betekent niet veel goeds.

Volgens "kenners" is het handig om deze passage te doen als de tradewind zich koest houdt en om 'm 's nachts te varen als de afkoeling boven land er voor zorgt dat de wind in de passage minder hard is. En aldus geschied: om 18.30 uur gaan we ankerop bij Isla Saona en varen we de eerste 3 uur heerlijk beschut achter dit eiland. Daarna slaan we linksaf de passage in en hebben we minstens 45 mijl tegenwind, golven tegen en stroom tegen. Het grootzeil is dubbelgereefd, de fok is weggedraaid en onze 2 x 28pk motoren draaien op 2300 toeren. We varen zodanig dat we druk in het zeil hebben en proberen tegelijkertijd een zo kort mogelijke route af te leggen. Ondanks dat de tegenwind meevalt (10-15knopen), zijn de golven het gehele stuk hoog, kort, snel, steil en oncomfortabel. Tegen 05.00 uur komen we bij het meest kritieke stuk aan, ter hoogte van Cabo Engano, achter the hour glass shoal. De zee danst en springt hier dat het een lieve lust is. Na nog eens 5 mijl kunnen we minstens 40 graden afvallen (linksaf in noordwestelijke richting) en kunnen we zeilen. Langs deze noordoostkust is de bodem afwisselend diep (>200 meter) en ondiep (<40 meter); uitstekend viswater voor de lokale visser, zo blijkt. We slingeren ons op enig moment op deze grote oceaan met toch een behoorlijke ruige zee een weg tussen vissersbootjes ter grootte van een roeiboot?.

Met nog 60 mijl te gaan, zetten we koers naar Baia de Samana, een grote baai aan de noordoost kant van de Dominicaanse Republiek. We zijn omringd door met palmbomen begroeide heuvels en af en toe een zandstrandje. Rond half 6 laten we ons anker vallen in een kleine baai naast het plaatsje Santa Barbara; we zijn de enige zeilboot.