Big Major Spot, Bahama's … De paradijselijke, zonovergoten plek waar ik in 2011 mijn verjaardag heb gevierd met "red velvet cake", champagne, onze Duitse zeilvrienden van de hundertWasser en de zwemmende grijsroze varkens. In 2012 vier ik mijn verjaardag "gewoon" in het aangeharkte Heiloo. De temperatuur blijft steken op 12 graden, maar de appeltaart geurt, de soep pruttelt en de familie komt op verjaardagsvisite. Jarig zijn; elk jaar ben je jarig en elk jaar geeft een verjaardag een totaal andere herinnering.
Na deze heugelijke gebeurtenis gaan we snel over tot de orde van de dag en dat wat komen gaat. Zo is daar bijvoorbeeld de eerste zeiltocht van de SeaMotions, nadat ze maanden in winterslaap heeft mogen verkeren. Op zondag 13 mei, Moederdag, varen we de boot van Andijk naar de werf (Teerenstra) in Den Helder. Het Hemelvaartweekend gaat namelijk gebruikt worden voor noodzakelijk onderwaterschiponderhoud.
Maar eerst begint de zondagse Moederdag met een lekker ontbijt en lieve knutselkado's van de jongens. Tico heeft een soort "woord-/beeldspin" van (of beter over) mij gemaakt. Het spreekt voor zich dat dat een hoog roze gehalte heeft. Het is mooi om te zien waar mijn oudste zoon aan denkt als hij aan mij denkt: aan reizen en aan hardloopschoenen, haha. Sil heeft mooie, kleine tekeningetjes geplastificeerd en voorzien van magneetplakkertjes. En hij heeft een lief (en keurig handgeschreven) gedichtje voor me gemaakt.
Vervolgens gaan we 'en famille' naar de hockeyclub alwaar Sil een (officieuze) hockeywedstrijd te spelen heeft: 3 x15 minuten. En dat is beslist nog niet eenvoudig. Het fenomeen "verdedigen" snapt ie goed en doet hij met verve, maar het gegeven "aanvallen" is nog niet tot Sil (en ook niet tot zijn andere teamgenoten) doorgedrongen. Aldus vergeten ze als ze de bal hebben, op te rukken naar de overkant van het veld om een punt te scoren. De tegenpartij, bij alle potjes meisjesteams, hebben de aanvalsslag wel gemaakt en scoren het ene na het andere doelpunt. Een andere belemmerende factor is Sil's drive (en dat van zijn teamgenoten ): na zo'n 10 minuten wedstrijdtijd maakt deze haast een vrije val en staat hij als ware hij een toeschouwer naar het wedstrijdverloop te kijken. Na afloop is hij niet ontevreden over zijn eigen verdedigingswerk. En is hij het verlies van de wedstrijdjes op slag vergeten als de limonade geserveerd en het snoepje uitgedeeld wordt. Laten we maar zeggen dat hockey zijn hart nog niet gestolen heeft, haha.
Rond het middaguur rijden we met erwtensoep en broodjes naar de boot. Bedreven maken we de boot zeilklaar: watertanks bijvullen, kuiptent er af ritsen, 220stroom afkoppelen, huik van het grootzeil en dan de motoren starten. De stuurboordmotor doet direct wat hij moet doen: starten en lopen. De bakboordmotor doet daarentegen niets. Althans, de startmotor draait wel, maar de motor slaat niet aan. De motor lijkt geen diesel te krijgen. Coos vervangt het dieselfilter, controleert het fijnfilter en ontlucht wat er te ontluchten valt. Helaas leidt dat niet tot een draaiende motor. Na 2 uur sleutelen krijgt hij de motor aan de praat en kunnen we, 3 uur later dan gepland, vertrekken.
Er is nog wel het nodige researchwerk te doen voor Coos, want de bakboordmotor start alleen als het gas geheel open staat. De motor zuigt ergens valse lucht. De vraag is alleen waar?
Met een halve windse koers laten we ons over het IJsselmeerse water blazen richting de sluizen van Den Oever. Wat een zalig gevoel. Letterlijk en figuurlijk varen we weg van de hectiek van alledag. De sores van het landleven laten we achter ons (en ach, wat voor sores hebben wij nu eigenlijk in ons gezegende leven?!). Het geluid van het water langs de rompen klinkt gek en vertrouwd tegelijk. Een deken van rust en verstilling overvalt me op een plezierige manier. Tico en Sil vinden het ook weer spannend en leuk. Door het ontbreken van prikkels en verleidingen komen ze al varende weer tot dingen die ze thuis niet, niet zo snel of niet zo vaak meer doen: midden op de dag een boek lezen, pingelen op de speelgoedsynthesizer, woordzoekers maken en gekke beesten tekenen.
Na krap 1,5 uur kunnen we bij Den Oever direct door de sluis en ook op het openen van navolgende brug (Afsluitdijk) hoeven we nauwelijks te wachten. We zijn het enige schip.
Op de Waddenzee hebben we de stroom vol mee richting Den Helder. Het is afgaand tijd, oftewel het wordt eb. Op de zandplaten naast de vaargeul ligt een handjevol zeehonden te chillen en loungen alsof het een zwoele zomeravond is. En het is allesbehalve een zwoele zomeravond: er waait een straffe Westenwind en het is een magere 10 graden. Maar.., het is wel droog.
Rond 20.00 uur komen we aan in Den Helder. In de buitenhaven waar de marineschepen en andere grote schepen aangemeerd liggen, laat dezelfde zeehond als 2 jaar geleden (toen we hier voeren op weg naar de werf) haar snuit boven het water zien. Ook hier openen brug en sluis zich zodra we aan komen varen. Op de kant staat Opa Ben ons op te wachten. Hij brengt ons terug naar Andijk waar onze auto staat. Om 23.00 uur zijn we thuis, veel te laat natuurlijk voor de kinderen die de volgende dag gewoon naar school moeten… Voor een rustig gemoed en nachtrust doet Coos op deze late avond research op het internet rondom valse lucht bij Yanmar-motoren. En de volgende dag belt hij met onze dieselmotorengoeroe Patrick (Vivente). Patrick sluit direct uit dat er serieuze problemen met de dieselinjectiepomp te verwachten zijn. Hij heeft niet veel tijd en woorden nodig om te concluderen dat Coos slechts 2 boutjes of schroefjes van dieselaanvoerslangetjes hoeft vast te draaien.
Dinsdagochtend draait Coos het boutje en het schroefje van de betreffende slangetjes aan en daarmee is inderdaad het startprobleem direct opgelost! Patrick, bedankt! In de stromende regen vaart Coos de boot vervolgens onder de kraan. Net als 2 jaar geleden is dat een nauwkeurig klusje: de ruimte meet 7.50 meter breed en onze boot is 7.00 meter breed. Onder leiding van werfchef Herman en 3 werfmannetjes gaan de slings onder de boot. In no time hangt de SeaMotions in de banden boven water en daarna boven land. De biotoop op ons onderwaterschip valt enorm mee; aangroei in Hollandse koele wateren is slechts een fractie van de aangroeisnelheid van plantjes en beestjes in de warmere, Caribische wateren. 
