In Boca Chica (marina Zarpar) liggen we de 1e nacht aan de steiger. Wat een luxe de volgende dag om "zomaar" van de boot op de kant te stappen. De ochtend staat in het teken van schoonmaken en formaliteiten afhandelen. We spuiten de boot en kuipkussens zoutvrij, we gooien ons wasgoed in een prachtige grote wasmachine en met Raul, de marina-manager, handelen we de douane- en immigratieprocedure af. Kosten inklaren in de Dominicaanse Republiek voor 1 boot en 4 mensen: 180 US dollar.
's Middags verhuizen we de boot naar een mooringboei en maken we ongebreideld gebruik van de redelijk goede internetverbinding: de kinderen downloaden 2 nieuwe DS-spelletjes, Coos verdiept zich in weer en Mona Passage (onze volgende uitdaging) en ik rammel de weblogupdates in de laptop. 's Avonds belanden we voor het eten in een lokaal tentje dat er door onze ogen bezien niet uit ziet als een "restaurant", maar als we door de bijkeuken van het huisje lopen en via een smalle, steile trap naar boven worden geleid, komen we op het dak van het huisje uit in een open air eetkamer ter grootte van 7mtr2. Het afdak is gemaakt van gedroogde palmbladeren en langs de zijkanten hangt een "gordijn" van aan elkaar geregen schelpen. De tafels en banken zijn eveneens het betere doe-het-zelf werk. Theodore, de eigenaar, is erg trots op zijn restaurant en de kookkunsten van zijn vrouw en we laten ons verrassen met lambi-salade (sla met queen conch, ui, tomaat, veel knoflook en veel koriander): heerlijk. De kinderen krijgen een gordon bleu met gebakken aardappelen en eten hun vingers er bij op. Coos smikkelt van gamba's en ik doe me tegoed aan gegrilde vis in wijnsaus. Het smaakt ons allemaal even lekker en de hele ambiance maakt het extra bijzonder.
De volgende dag gaan we boodschappen doen. De pick-up van de marina brengt ons (gratis) naar de Olé-Supermercado, zo'n 10km over de lokale 2-baans snelweg. En dat is een belevenis, of is kamikaze-actie een beter woord? Ze rijden in dit land als gekken! Keihard, kriskras links en rechts inhalend. Auto's, taxi-brommers (type Zundap/Kreidler), vrachtwagens zonder motorkap, bussen zonder deuren: alles wat rijdt, kom je hier op de weg tegen en allemaal vinden ze zich het allerbelangrijkst. Langs de weg ziet het er uit alsof er wervelstorm voorbij is gekomen: een grote puinhoop aan huizen, ingestorte huizen, winkelbedoeninkjes en kleine cafeetjes, verlaten tankstations, meubelzaken, etcetera. Ik kijk mijn ogen uit. De pick-up rijdt helaas te hard om er foto's van te maken en vragen of hij even wil stoppen op deze 2-baansweg lijkt me zomaar ook niet zo verstandig.
Onze eerste indruk van de Dominicaanse Republiek is "buzzling"; de mensen zijn heel vriendelijk en gastvrij. We zien een potpourri aan kleuren en stylen: van Afrikaanse neger diepdonker bruin tot lichtgekleurde Europees aandoende mensen. En alles wat daar tussen in zit. Ze hebben een voorliefde voor "hard": hard rijden, hard varen in motorboten en jetski's en harde muziek. Wow, wat staat die muziek snoeihard! En dat ook nog eens 24 uur van de dag!! De geluidsboxen zijn net zo groot als een buffetkast in een oerdegelijk Hollands huis. Dit alles is wel even wennen voor ons brave burger uit klein kikkerlandje Nederland.
Terug in de haven, 's middags, zetten we Raul aan het werk om bij de Marina de Guerra onze despachio te regelen; een uitklaringsbewijs wat je nodig hebt voordat je naar een volgende haven in de DR kunt/mag varen. Hiervoor heeft Raul ongeveer de gehele middag nodig. Niet omdat het zo ingewikkeld is, maar hij is zo inefficient en kan niet delegeren. Ach, ik doe ondertussen nog een was en de kinderen hangen in de Captain's Room voor de TV cartoons te kijken.
Zaterdagochtend verlaten we Boca Chica en varen we naar Isla Catalina. Halverwege de middag ankeren we in prachtig helder water voor een prachtig wit strand. Rond de klok van 4 uur worden alle strandgasten opgehaald c.q. varen met hun eigen motorboot terug naar het vaste land en hebben we alles voor onszelf. Prachtig!
Vandaag, zondag, gaan we wederom op tijd ankerop en varen we naar Casa de Campo, een luxe resort van 70 km2 voor de rich, richer & richest. Dit hier heeft niets meer met de Dominicaanse cultuur te maken, maar alles met leisure en entertainement. Het verschaft de DR veel inkomsten en werkgelegenheid en geeft ons de 24 uur luxe en comfort.
Ik zit nu onder een prachtige gazeebo te internetten en Tico en Sil vermaken zich in een schitterend zwembad. En dat is pas een van de vele faciliteiten die dit resort rijk is. Helaas hebben wij geen tijd om naar de schietbaan, de ranch, de tennnisbanen en de polovelden te gaan. Ook de Spa laat ik aan mij voorbij gaan. Wel gaan we straks naar Altes de Chavon, een nagebouwd middeleeuws mediterraan dorpje inclusief amfitheater......
To be continued (en ook de foto's volgen nog).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten