We zijn weer vertrokken!!

Na 10 dagen hard werken aan de wal (het landleven) zijn we weer vertrokken met onze SeaMotions!! Voor een paar dagen Terschelling welteverstaan. 

Woensdagochtend gaat om half 7 de wekker en zitten we om 7 uur in een volgeladen auto op weg naar de boot. We schuiven 3 IKEA-tassen en een AH-vriestas aan boord en even later gooien we de trossen los. Bestemming is het Franse Gaatje, een klein strookje water achter het "zeehondeneiland" Richel (Waddenzee,) waar het mooi ankeren is. De sluis bij Kornwerd gaat vlot: als we aan komen varen, kunnen we direct de sluis in. Stroom mee kruisen we richting het Franse Gaatje. We ankeren op 3 meter diep water, zodat we als het laag water is nog steeds water onder de kiel houden. We slenteren over de drooggevallen plaat, vinden nog een mooie schelp en graven naar pieren en kokkels. Het is prachtig, wijds en rustgevend. Het enige minpuntje is misschien de afwezigheid van de zon. Ik heb en houd het rillerig koud en terug aan boord zetten we voor mij zelfs even de kachel aan. Halverwege de nacht worden we wakker van gebonk en geschuur. De wind is gedraaid waardoor we met onze achterkant op de plaat geblazen worden, die bij laag water droog valt. Op zich geen enkel probleem, maar de fase nét voor en nét na droogvallen is altijd wat onrustig, met name als er golven zijn van verderop passerende veerboten. Dan liggen we enigszins te stuiteren op het harde zand. En hoewel onze boot heel sterk (gebouwd) is, doet dat stuiteren toch  plaatsvervangend pijn.

Donderdagochtend varen we heel relaxed naar Terschelling. De grote exodus uit de jachthaven van Terschelling heeft dan inmiddels plaatsgevonden en met gemak vinden we in het voor ons bestemde vak een ligplaats langszij de steiger. En, we liggen voor de Oceans4, de Dehler van Nico en Wilma. Het is een heugelijk weerzien!! Alleen omdat het nog vroeg in de ochtend is, blijft de kurk op de champagnefles. 's Middags laten we ons de bubbels echter goed smaken en sluiten we daarna met elkaar de avond af met een gezellig etentje bij het"stamrestaurant" van Nico en Wilma: het Amsterdams Koffiehuis.

Vrijdag genieten we al fietsend volop van het wonderschone Terschelling.  De heide is prachtig paars, De rood-oranje bessen van de duindoorn zijn van verre te zien. De luchten zijn typisch Hollands: blauw met schapenwolken. En de wind waait behoorlijk. Hoewel we de tegenwind-trajecten vooral in de beschutting van de bossen plannen, ontkomen we er niet aan dat we soms kromgebogen over het stuur op de pedalen moeten staan. Terug op de boot storten Tico en Sil zich op de krabben- en vissenvangst. Geregeld kunnen we hun vangsten bewonderen; in de emmer krabbelen krabben, zwemmen kleine visjes en hangt een verdwaalde naaldvis verticaal in het water.

Vandaag, zaterdag, blijven we nog 1 dagje. Nog 1 dagje luieren, krabben vangen, fietsen, lunchen, borrelen, lezen en relaxen. 

Tot slot: met deze onverwachte update op ons weblog heb ik wat extra tijd voor mezelf gekocht voor het schrijven van mijn epiloog. To be continued!

THUIS!!

Hoewel het maandagavond de –voorlopig- laatste keer is dat we aan boord van de SeaMotions slapen, doen we niet aan “laatste keer-sentimenten”. Misschien gaan we volgende week, als het weer een beetje opknapt, wel weer lekker naar de Waddeneilanden zeilen. Tenslotte hebben we nog “vakantie”.

Dinsdagochtend rijden we met een volgepakte kampeerbus naar Heiloo. Het voelt spannend als we de sleutel in de voordeur steken. Een voordeur trouwens die rijkelijk versierd is met kleurrijke ballonnen en met op de stoep een vaas zonnebloemen. Op de deurmat vinden we allemaal lieve kaartjes en mooie tekeningen. Wat een verwennerijen en via deze weg willen we de schenkers en afzenders in elk geval heel erg bedanken!!

We lopen een paar rondjes door het huis. En in de categorie “oh ja” zien we elk rondje weer andere dingen. De mooie, comfortabele, aspecten van een “huis” zoals een ruime keuken, een fijne badkamer, een was/droogcombinatie, een toilet dat je kunt doortrekken ipv  moet leegpompen. Maar we zien ook hondenharen (bah), een lekkende badkraan en een op instorten staande speelhut in de tuin. Terwijl ik de bergen wasgoed sorteer en de wasmachine aanslinger, duikt Coos de schuur in om de emmers muurverf + rollers tevoorschijn te toveren. 1 uur na thuiskomst staan we in witte schilderspakken en gaan we van start met het verven van de 4 slaapkamers: muren en plafond. En dat alles moet dezelfde dag klaar zijn! We hebben nl. een strakke planning. Tussen de bedrijven door blijkt de droger wel vrolijk te draaien maar niet te drogen en zakt de stofzuiger in een coma weg…. Het eerste krijgt Coos weer aan de pruttel, het tweede niet.

Op woensdag staat het verhuizen van onze huisraad uit de opslag op de agenda. Om half 9 rijden we met de gehuurde verhuisbus naar de opslag en om half 10 draaien we de Kerkelaan weer in met 11mtr3 aan verhuisdozen …. Het grote sjouwwerk gaat beginnen. Wat daarbij enorm helpt, is dat mijn zus Karin is gekomen om ons te helpen. In no time staan alle 80 dozen georganiseerd verspreid door het huis.

Als we een 2^e keer bij de opslag aankomen, worden we ernstig geconfronteerd met typische? (Noord-) Hollandse onhebbelijkheid en de “macht” van de oudere (?). Voor ons rijdt een oudere man zijn Mercedes-station de opslagruimte in en parkeert deze zeer ruim bemeten precies voor de ingang waar wij met onze meubels door moeten. Aldus vraag ik hem allervriendelijkst en met redenen omkleed of hij zijn auto een paar meter meer naar links zou willen parkeren. Zijn reactie is ongelofelijk maar waar: “nou, eigenlijk niet”. Maar met non verbale tegenzin doet hij het toch, gelukkig. Toch laat het gebeuren mij niet los: het afgelopen jaar zijn we in zoveel landen geweest, hebben we met zoveel verschillende culturen en mensen te maken gehad, maar zo primair onvriendelijk als deze meneer deed, hebben we niet of nauwelijks meegemaakt. Wat is dat met Nederlanders en onvriendelijk doen? Een geconditioneerd patroon? Een ingesleten gewoonte? Niet meer weten hoe je vriendelijk en behulpzaam kunt zijn? Of dien ik het als een ongelukkig incident te beschouwen? Ik hoop van harte het laatste. Wij hebben ons in elk geval voorgenomen ons meer bewust te zijn dat we mensen, bekend of onbekend, vriendelijk, behulpzaam en gastvrij tegemoet treden.

Terug naar de verhuizing: de 2^e rit brengt onze zitmeubelen en bedden weer thuis. Ik kan me nu al verheugen op het slapen in het echtelijk bed. Ook al is ons oude matras nodig aan vervanging toe (we zouden het 10 jaar geleden al vervangen ….), het zal altijd beter slapen dan een luchtbed. Want dat is waar wij de 1^e nacht, heel romantisch voor de brandende open haard overigens, op hebben geslapen. Verder “speel” ik ’s middags met de nieuwe stofzuiger. In 6/10 seconde schiet het stof van de vloer naar de stofzak; wat een zuigkracht! ’s Avonds zijn we door onze buurtjes Jos en Cees uitgenodigd om te komen eten. Het is een gezellig en vertrouwd weerzien en we eten heerlijk.

Op donderdag rijden we naar de bollenschuur waar onze auto’s staan. Met behulp van de “jumpstarter” van Carmen krijgen we de auto’s eigenlijk direct aan de praat. Met mijn “zakjapanner” rij ik zo weer weg, alsof het gisteren was dat ik er voor het laatst in gereden heb. Coos’ hightech-Volvo start op eigen kracht, maar het elektronische systeem is wel van slag. Dashboard, ruitenwissers, richtingaanwijzers e.d. doen het even niet. En eenmaal geparkeerd in de onze straat blijkt het alarm om de haverklap af te gaan, zelfs als het alarm uitgeschakeld staat. Coos kan direct doorrijden naar de garage alwaar de auto “gereset” wordt.

Vandaag is ook de dag dat de kinderen weer thuiskomen. Het was best gek (maar ook heel praktisch) na 392 dagen met elkaar zijn dat ze nu voor maar liefst 3 nachten uit logeren waren. Opgetogen, opgewonden en nieuwsgierig rennen ze van kamer naar kamer. De schuur wordt niet overgeslagen want daar staat voor beiden een nieuwe, oude fiets, een maatje groter dan voor vertrek, op hen te wachten. Allemaal heel erg spannend en leuk. Een uur later is Tico vertrokken naar zijn vrienden Max en Sam en 2 uur later gaat Sil buurten bij zijn vriend Gijs een stukje verderop in de straat.

De rest van de dag zijn we bezig met dozen uitpakken en constateren dat een mens veel te veel spullen heeft, aanschaft en bewaart. Het afgelopen jaar hebben we uit 6 IKEA-tassen en 7 kratjes geleefd en hebben we eigenlijk niets gemist (ok, misschien mijn fohn wel een beetje). Nu staan er 80 dozen om uitgepakt te worden, die voor vertrek toch al behoorlijk gescreend ingepakt zijn? Wat zit er in godsnaam in die dozen dat zo belangrijk is?? Het gehele kledingarsenaal gaat direct op de schop en dat ruimt meteen lekker op. We nemen ons voor om over een tijdje samen met de jongens, tijdens een regenachtig weekend bijvoorbeeld, het hele speelgoedassortiment eens kritisch onder de loep te nemen: er is vast heel veel dat weggegeven of weggegooid kan worden. En wat moeten we met al die VHS-videobanden? Heeft iemand daar nog iets aan of kan dat rechtstreeks in de kliko? Hobbel-eland, loopauto en commode verschijnen een dezer dagen op Marktplaats. Kortom, grote voornemens om in huis “schoon schip” te maken.

Wat staat er voor vrijdag op het programma? De laatste dozen uitpakken, naar het gemeentehuis gaan en boodschappen doen voor Tico’s verjaardag zaterdag a.s.! Alsof we nooit zijn weggeweest….

En, een dezer dagen komt er nog een laatste –ja, toch “laatste”- update op onze blogspot. Dan is het klaar, over en uit. Althans, voor onze volgers. Voor ons zelf staat deze reis voor immer in ons geheugen gegrifd.

Terug in Heiloo?

Vanaf dinsdag 9 augustus 2011 zijn wij weer "thuis" in ons huis, op ons vertrouwde adres in Heiloo!!
Als wij de 1e dagen druk zijn met klussen en verhuizen, logeren Tico en Sil een paar dagen bij Opa Ben en Oma Riny. Zij zijn vanaf donderdag a.s. weer thuis.

Stormachtig thuiskomen in Andijk!

Zondag rond het middaguur arriveren Carmen, Rene, Camilla en Daphne in Oudeschild-Texel. We hebben volop stof tot praten; tenslotte hebben we elkaar een hele jaar niet gezien. De dames blijven vervolgens aan boord slapen en varen op maandag mee naar Andijk alwaar ze weer door Rene opgehaald zullen worden.
Tenminste, als we maandag gaan varen want het KNMI voorspelt onstuimig weer.

Rond 7 uur 's ochtends -op maandag- valt de regen nog met bakken uit de hemel en rommelt een forse onweersbui met bliksem over het eiland. Volgens de buienradar krijgen we rond 10.00 uur opklaringen, precies het tijdstip dat wij willen losgooien.

Onder donkergrijze dreigende wolken varen we Waddenhaven Texel uit en zeilen we met een dubbelgereefd grootzeil richting de sluizen van Den Oever. Achter ons zie we de opklaringen -blauwe lucht- ons inhalen. Op het wad waait het zo'n windkracht 4 uit het zuidwesten.

Bij de sluizen van Den Oever is het lekker rustig en na een kwartiertje wachten kunnen we door de brug naar de sluis. Weer een kwartiertje later varen we van zout naar zoet water; we zijn weer op het IJsselmeer. Inmiddels waait er een straffe windkracht 5, nog steeds ZW. Met wederom dubbelgereefd grootzeil scheuren we over glad water (hoger wal dus haast geen golven) met een krappe 10 knopen richting onze eindbestemming, jachthaven Andijk. Onze opstappers (Carmen, Camilla en Daphne) genieten van het relaxte en tegelijkertijd sportieve zeilen en hebben geen enkel last van katterigheid of zeeziekte. Onderweg heb ik sms-contact met buur(oppas)meisje Rianne die deze zomer dekmatroos is op de bruine vloot. Het blijkt dat we elkaar in de buurt van Den Oever op een half uur na net gemist hebben. Rond 2 uur zijn we bij Andijk aangekomen en er giert inmiddels een dikke windkracht 6 door het want . We worden onze vertrouwde ligplaats ingeblazen! De zon heeft plaatsgemaakt voor dikke bewolking en dreigende regen. Op de steiger staat Opa Ben te zwaaien en komt Oma Riny in de gele Fiat Panda luid toeterend aan rijden. Even later schuift ook Rene bij het gezelschap aan. Na thee en taart gaat ieder weer zijns weegs en blijven Coos en ik aan boord achter, met de bus van Opa Ben zodat we een vervoermiddel hebben om morgen mee naar Heiloo te komen. Tico en Sil gaan mee naar De Rijp.

In plaats van achter over leunen en de afgelopen 392 dagen de revu te laten passeren, gaan Coos en ik als dollen aan de slag. In no time is het busje van Opa Ben volgeladen met stinkend beddengoed, zijn de kledingkasten in IKEA-tassen gepropt, hebben we alle schoenen bij elkaar gezocht, schuiven we 4 vuilniszakken met knuffels van Sil in de auto, zitten alle laptops, netbooks, oplaadsnoertjes, satelliettelefoon, etc. in een kratje en doen we de inhoud van de voorraadkasten in boodschappenshoppers. Kortom, voordat wij aan het avondeten zitten, is de boot meer dan half uitgeruimd en wijst er binnen nog maar weinig op een wereldreizende zeilboot. Het lijkt er meer op of we terug zijn gekomen van een 4 weken durende zomervakantie. En eigenlijk voelt het nu ook nog wel zo, alsof we terugkomen van een korte vakantie... Is dat gek? Verandert dat als we in Heiloo zijn? Geen idee, we gaan het wel beleven.

Sil op de fiets!

Tico met grote nicht Camilla

PS: met dank aan de iPhone-foto's van Carmen/Daphne/Camilla .... ons fototoestel en usb-kabeltje zijn al opgeruimd....

Maandag 8 augustus 2011, SeaMotions terug in de thuishaven!

Maandag 8 augustus 2011 in de loop van de middag verwachten we na 392 dagen zeilend reizen onze thuishaven in Andijk binnen te lopen en de SeaMotions op onze vertrouwde ligplaats aan te meren.

Slibltong, fietsen en de HEMA

Op vrijdagochtend liggen we aanvankelijk in de gemeentehaven langszij een binnenvaartschip, een soort schelpenboot. Ze happeren schelpen van de bodem en "wassen/spoelen" deze in een grote bak aan boord waarna de schelpen in 1mtr3zakken gedaan worden voor de verkoop aan de tussenhandel. Het gehele gezin van deze schelpenboot gaat om 9 uur 's morgens -als wij nog aan de Hollandse temperatuur van zo'n 18 graden moeten wennen- in hun privebad zwemmen, te weten die grote, vierkante bak met zeewater (10 x 10 meter). Brrrr, koud.

We hebben contact met de havenmeester; zij verwacht dat er halverwege de ochtend wel een mooie steigerplek voor ons vrij zal komen. Ondertussen horen we vanaf de kant een welbekend YOEHOE, oftewel Oma Wil en Opa Jan zijn gearriveerd! Na ruim een jaar zien we elkaar weer en horen we vertrouwde kreten als: "wat zijn de kinderen groot geworden" en "meis, je bent wel grijs geworden". Omdat de klim over een het binnenvaartschip iets teveel vergt van de lenigheid van Oma Wil, wandelen zij alvast met Tico en Sil naar de speeltuin van de jachthaven. Wij volgen met de boot, want Berna (de havenmeester) heeft groen licht gegeven; ze vaart voor ons uit met de rubberboot de jachthaven in.

Achterin de jachthaven parkeren we onze boot aan een prachtige vrije plek langs de steiger en klimmen Opa Jan en Oma Wil aan boord voor koffie, meegebrachte soesjes en er worden volop kadootjes uitgedeeld.
's Middags gaan de oudste en jongste generatie met elkaar op stap (Ecomare en bitterballen eten op een terras in Den Burg), maken wij schoon schip en doen we een powernap zodat we weer fris en fruitig zijn voor het avondprogramma. Nou ja, fris en fruitig gaat voor mij niet helemaal op ... ik ben snipverkouden en functioneer bij de gratie van paracetamol en neusspray.

's Avonds gaan we namelijk, belofte 1 aan Tico en Sil, eten bij 't Pakhuus; ze verheugen zich al weken op slibtong. Ze (we) smullen ervan en Oma Wil verlekkert zich aan Texels lam.

Belofte 2 wordt op zaterdagochtend ingelost. Na het ontbijt gaat Coos met Tico en Sil namelijk fietsen huren. De hele ochtend zien we Sil blij langs de jachthaven heen en weer fietsen. En voor koffie drinken met Opa Jan en Oma Wil hebben ze ook geen tijd, want er moet gefietst worden. Als Opa en Oma weer vertrokken zijn, gaan we met z'n vieren op de fiets naar Den Burg. Halverwege moeten we schuilen vanwege een wolkbreuk. Wat een regen ... maar heel koud is het gelukkig niet. In Den Burg lopen we door de gezellige winkelstraatjes en haal ik mij mijn hart op in de HEMA!

Vanavond hebben we een rustig avondje en morgen krijgen we opnieuw bezoek: Carmen (zus Coos), Rene, Camilla en Daphne komen gezellig op bezoek. De dames van dit gezelschap varen vervolgens maandag met ons mee naar onze thuishaven in Andijk. En dan zijn we echt bijna thuis.

AANGEKOMEN op Texel!

Veel sneller dan verwacht komen we vandaag (5/8) aan op Texel. Exact 23 uur na vertrek hebben we 185 mijl afgelegd. Een supersnelle (laatste) oversteek dus.

Bij vertrek van the Swale varieert de lucht van lichtgrijs tot donkergrijs en dat blijft de hele dag zo. Niks aan. We hijsen we de gennaker maar al na een paar uurtjes moeten we deze inrollen omdat de wind verder aantrekt. En het begint te regenen; het kan niet Hollandser. Heel geleidelijk gaat het steeds iets harder waaien en scheuren we over de (nog) vlakke zee. Stroom mee doen we geregeld 11-12-13 knopen. De zee bouwt zich op en zo nu en dan surfen we op topsnelheid. Stroom tegen varen we nog steeds 8-9 knopen. In de namiddag trekken we het 1e rif in het grootzeil. Net voordat het donker wordt een 2e en rollen we de fok een beetje in. We blijven snel varen.
Om ons heen is het een brei van lichtjes: vissersboten, vrachtschepen, boortorens en anderssoortige lichtplatforms midden in op de Noordzee.

Anders dan normaal loop ik de 1e wacht. Dit omdat ik al een gezondheidsslaap gedaan heb van 18.00 - 20.00 uur. Want terugkeer in de maatschappij gaat niet zonder kleerscheuren op gezondheidsvlak.Waren Tico en Sil de laatste dag in Londen al snipverkouden, hoesterig en koortsig, nu ben ik aan de beurt.
's Ochtends snuf ik wat, 's middags zit mijn neus vol en 's avonds heb ik een griephoofd. Met paracetamol probeer ik het "wattengevoel" in mijn hoofd te temperen, hetgeen slechts heel beperkt lukt. Om 24.00 uur maak ik Coos wakker en duik ik mijn bed in. Om 03.30 uur rol ik er met een gevoel niet geslapen te hebben weer uit en voeg ik me bij de kapitein. Tegen de stroom in gaan we door het Marsdiep op weg naar Oudeschild waar we om half 6 een bomvolle Waddenhaven binnenvaren. En vervolgens direct weer uitvaren. Achterin de jachthaven, waar de grotere schepen moeten liggen, ligt het al 5-dik. Als alternatief parkeren we de boot in de vissershaven langszij een binnenvaartschip. En we hopen dat deze ochtend maar veel zeilboten op weg gaan naar een andere bestemming, zodat er voor ons een mooie ligplaats ontstaat.

Ja ja, we zijn weer in Nederland!! Gek hoor en het voelt nog heel onwerkelijk. Later vandaag verandert dat gevoel vast; dan komen Opa Jan en Oma Wil en gaan we met z'n allen lekker slibtong eten in 't Pakhuus.

To be continued!

Life live to the max!

Wat een fantastische week in Londen! Wat een bruisende stad, wat is er veel te zien en te doen. En vanuit St.Katherine’s Dock zit je echt in het hart van alles. Het openbaar vervoer is goed geregeld, er zijn volop leuke eettentjes en koffiebars. Elke dag kun je wel een andere markt bezoeken: wij zien Covent Garden en krijgen volop straattheater als kado erbij, Greenwhich Market met bij de ingang overheerlijk geurende eetstalletjes variërend (Portugees, Thais, Vietnamees, Italiaans en nog veel meer). De winkelstraat Oxford Street is enorm met alle flagshipstores zoals H&M, Zara, Mango, Nike en nog veel meer. De musea zijn gratis, groots en geweldig. De rondleiding door het house of Parliaments is interessant: de politiek staat bol van de rituelen en tradities van eeuwen geleden.

Attracties als Londen Eye, the Londen Dungeon, Madame Tussaud, een musical hebben wij aan ons voorbij laten gaan: de rijen waren ons veel te lang. Juli en augustus zijn de topmaanden voor wat betreft toerisme in Londen en dat was vooral in het weekend te merken. Het is heel lang geleden dat wij zoveel mensen op zo weinig mtr2 bij elkaar hadden gezien: fascinerend. Volgend jaar verwachten ze, vanwege de Olympische Spelen, een verdubbeling van het aantal toeristen in de stad. Dan moet je hier volgens mij niet willen zijn.
Nadat we allerhande kunstwerken bewonderd hebben, drinken we afternoon tea op de riante binnenplaats van de Victoria & Albert Gallery: de fontein in het midden wordt met dit warme, zonnige weer door de locals met jonge kinderen vooral als zwempoel gebruikt. We lopen voorbij Harrods en schuiven naar binnen bij Harvey Nicols. We browsen over elke verdieping en verschillen van mening over welke designjurkjes mooi, leuk, lelijk zijn. En op de 5th floor strijken we neer en eten we sushi; geweldig dat bij Tico en Sil de nieuwsgierigheid het wint van “wat de boer niet kent dat eet ie niet”. We smullen van onbekende, maar lekkere hapjes. Tussen al deze bedrijven door (lees: ’s ochtends om 08.00 uur) ga ik nog een keer hardlopen langs de rivier: vanaf de Tower Bridge tot voorbij Westminster Bridge en weer terug. Met mij lopen er veel hardlopers langs de riverside, waaronder een groot aantal met rugzak op de rug. Hardlopend naar het werk met kantoor-outfit in je rugzakje?

Zo zijn de dagen in Londen: life live to the max!!

Deze ochtend, om 06.00 uur, gaan we via de sluis de Thames weer op en varen we met de ebstroom richting Queenborough. Tegelijk met ons vertrekt een ons bekend schip uit de jachthaven, namelijk de GreenSaga. (Harm/Michaela: de nieuwe eigenaren zijn nog steeds erg blij met hun boot! )

Onderweg besluiten we het naargeestige oord Queenborough links te laten liggen en –buitenom- door te varen naar The Swale en een mooringboei op te pakken bij Harty Ferry. Zo gezegd, zo gedaan.

Met de bijboot gaan we naar de “causeway”, een verhard pad (helling) dat het water in loopt waar trailerbare bootjes in en uit het water gehaald kunnen worden. We parkeren onze dinghy bovenaan en maken een wandeling door The Oare Marshes, onder de vogelaars een populair (drassig) natuurgebied en deze vogelaars komen we bepakt met verrekijkers op standaard en fotocamera's –naast vogels- dan ook volop tegen.

We belanden bij een heel klein, heel oud kerkje en daar vandaan hebben we uitzicht over de kreek The Oare en kunnen we zelfs de Priscilla van Elyn en Nico in de verte zien liggen.

Morgenochtend (4/8) is het wederom vroeg dag; dan vertrekken we voor de 200 mijl naar Texel alwaar we vrijdag(na)middag denken aan te komen.

To be continued!

.

Nog meer Londen!

Al dagen sjouwen we door deze geweldige, drukke, hippe, leuke, grote stad. We kijken onze ogen uit. We browsen met metro, dubbeldecker, hop on-hop off bus, taxi, Thames Clipper naar verschillende bezienswaardigheden. Denk aan: Historic Museum, Big Ben, House of Parliaments, Westminster Abbey, Buckingham Palace, Greenwich -Meridian Line, Tower Bridge, Londen Eye, St. James Parc, O2, Picadilly Circus, Covent Garden. Inge, Tico en ik shoppen in Oxford Street. Coos bezoekt het Design  Museum en Tate Museum. In het weekend is het zo druk dat we ons op een 3 dagen durende Koninginnedag wanen, op het Leidseplein in Amsterdam ... zoveel mensen ... overal rijen ..... waar we niet in gaan staan (we zien dus niet alles van binnen). We lunchen in het park, we eten dim sum bij de jachthaven, Ben kookt zijn beroemde bami aan boord en 's nachts vallen we allemaal in een comatueuze slaap.

Hier een paar foto's; via het rechterkader kom je in het webalbum.