Op zondagochtend staan we om 08.00 uur klaar voor Mr. Macaroni, de local die ons in zijn speed/roeiboot mee zal nemen de Indian River op. We scheuren op volle snelheid naar de riviermond en de ogen van Tico en Sil stralen (“we zitten in een speedboot!”). Daar moeten we eerst onder de brug schuilen voor een enorme hoosbui. Voor de zekerheid trekken we toch maar onze LEGO-land regenponcho’s aan… Na een minuut of 5 is het droog en haalt Alexander Macaroni zijn roeispanen tevoorschijn en peddelt hij “easy does it” stroomopwaarts. Onderweg vertelt hij over de bloodwoods, de mangrovebomen met hun waaierachtige wortels die, als je ze opensnijdt, rood “bloed” bloeden. Op de oevers zien we overal landkrabben, groot en klein, scharrelen. We leren over de termieten die zelfs in de dunne stengels van een jongen bananenboom hun grote, eivormige termietennest kunnen bouwen.
Wist je dat termieten blind zijn en daarom zo’n zwart spoor op de bast van een boom achterlaten? Dan kunnen ze de weg terug weer vinden.
Wist je dat wanneer je zelf de weg kwijt raakt in het regenwoud en je belaagt wordt door muskieten je een termietennest moet opzoeken? Dan breek je daar een stuk van af, je versnippert de nestbrokken en smeert jezelf daarmee in. Daarna stink je zo ontzettend, dat geen muskiet je meer lastig valt.
Wist je dat de scènes rondom de heks Tia Dalma in de film Pirates of the Caribbean II in deze rivier zijn gefilmd? Er staan geen filmrekwisieten meer, maar Tico herkent de plek van haar hut direct.
Na een uurtje peddelen, komen we aan bij een soort van bar waar je overheerlijke verse fruitpunch kunt drinken …. behalve op zondag. De uitspanning ziet er wel eco-verantwoord uit: regenwater wordt in lege verfemmers opgevangen, de krukjes zijn gemaakt van boomstammetjes, de gehele plek is ontdaan van elke vorm van luxe of comfort.
Het stroomafwaarts peddelen bijna als vanzelf en net voordat een volgende regenbui losbarst, zijn wij weer onder de brug.
In de ankerplaats hebben we achterburen gekregen: de clipper Stad Amsterdam ligt achter ons voor anker en wij gaan er even heen met de bijboot om de kapitein de groeten van mijn zus over te brengen. We worden gastvrij aan boord uitgenodigd door de bemanning (deze zijn even een paar uur vrij omdat de gasten op het land een toer aan het doen zijn …. met Seacat) en de kinderen worden direct enthousiast rondgeleid over dit prachtige zeilschip. We maken kennis met de kapitein (Richard Slootweg) en wisselen Atlantische zeilavonturen uit.
Rond het middaguur is het voor ons tijd om anker op te gaan en
De ankerbaai voor het stadje Bourg des Saintes is nog hetzelfde als 9 jaar geleden: lastige ankergrond (hard, koraalachtig zand), harde, vlagerige winden en een nare golfslag die om de hoek komt rollen.
Vandaag, maandag, ontbijten we weer met verse baguette en gaan dan direct aan de slag met school. ’s Middags houden we een relaxte siësta en gaan de mannen nog even snorkelen, voordat we nog even een wandelingetje door het stadje gaan maken. To be continued!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten