Zaterdag hebben we een low-profile toer over het eiland op het programma staan met als voornaamste doel een bezoek brengen aan Pedra de Lume, de krater van een voormalige vulkaan waar een zeewater/zoutpanmeer is en je een Dode Zee-ervaring kunt beleven: drijven op het zeer zoute water. We hebben van te voren niets geregeld of georganiseerd en zijn van plan met het lokale vervoer naar Espargos te gaan en van daaruit met een taxi naar het zoute meertje. Tijdens het ontbijt smeren we wat extra broodjes voor de lunch en alvorens we vertrekken, her-ankeren we de boot nog even, zodat we iets minder dicht op een Kaapverdiaanse en een Noorse pieremegoggel liggen. Terwijl we het anker op een nieuw plaatsje in het water laten vallen, zien we opeens een ons zeer bekende Halberg Rassy de baai in varen: de Seaquest. Even later horen we de stem van Maren over de marifoon en klinkt het weer heel bekend: “ mag ik vandaag met Sil spelen?”. De Seaquest is eigenlijk –met de Atlantic Rally for Cruisers- onderweg naar St.Lucia in de Carieb. Maar als gevolg van een depressie met westenwind verderop in de oceaan besluiten ze een tussenstop op de KaapVerden te maken en dan is het wel zo gezellig als dat in dezelfde baai is als waar wij en de Moonrise zijn, hadden ze bedacht. Wij gooien onze plannen om en voor we het weten zitten we aan de koffie en taart aan boord met de Seaquest. Het is namelijk ook nog de verjaardag van Maren!!
’s Middags gaan we met z’n allen naar het strand. Om een ingewikkelde dinghy-landing in de brekende surf te voorkomen, gaan wij weer met kayak (Coos en Sil) en bodyboards (Tico en ondergetekende). Onze handdoeken, fotocamera en portefeuille vervoeren we in onze waterdichte tas op de kayak. En dat blijkt even later maar goed ook, want Coos let even niet op bij het op het strand varen, komt met kayak dwars op een golf te liggen en voor hij het weet, rolt hij met kayak en al ondersteboven. No worries, het water is aangenaam en zijn strohoed blijft drijven. 1 minuut later echter slaat de paniek toe, want waar is Coos’ bril? CHIPS, die is ongemerkt van zijn neus gevallen toen hij “gewassen” werd door die golf en ligt dus ergens in het water… Hoe gaan we die weer vinden? Tico, die al in het water was, vertelde dat hij wel “iets” langs zijn been had voelen gaan. En jawel, even later vinden ze gelukkig, ongeveer waar Tico “iets” had gevoeld, Coos’ bril weer terug. Pfffff, door het oog van de naald.
De hele middag zitten we op het strand en hebben de kinderen plezier met elkaar in het water. Het is een bont –internationaal- gezelschap want naast de Seaquest (met bemanning Tjalling en Tineke) en de Moonrise (met Opa Cees en Oma Anneke), sluiten ook onze Franse vrienden van de Galilea en de Debit Blue zich bij ons aan. Aan het einde van de middag drinken we met z’n allen nog wat in een strandtentje en als de schemer invalt wagen we ons aan de spannende exercitie terug naar de boot. De kleine Linde gaat op de schouders gezeten bij Tjalling door de brekende golven naar de kayak van Coos die haar verder peddelt naar het voor anker gelegen bijbootje van Huib-Jan. En idem dito gaat het vervoer van de tassen met spullen die droog moeten blijven. De rest zwemt naar kayak of bijboot en hijst zich daar dan -op charmante wijze- in.
’s Avonds draait de wind wat meer naar het zuiden en liggen we voor ons doen iets ongunstiger op de zeedeining; we klotsen de nacht door en slapen licht.
Vandaag, zondag, maken we er maar een rustig dagje van.
Tot slot hieronder Sil’s avonturen:
“Ik was gistermiddag naar het strand geweest. En toen we weer terug gingen naar de boot toen moest ik even in het water en toen ik er in was toen was ik wel met mijn boogieboard en er kwam een grote golf aan en ik was nog niet zo diep en die golf die kwam al breken dus ik ging met mijn boogieboard onder water en ik rolde heel lang onder water zonder mjn neus dicht te knijpen. En toen ik weer op het strand was toen zocht ik Mama om het te vertellen. En ook gistermiddag kwam de Seaquest en Maren was daar aan boord jarig! Dus we gingen haar verjaardag doen. En Maren die was 6 jaar geworden. En Maren en Jannet die hadden een cake gemaakt waar een 6 op stond. En toen aten we die cake. Ik deed op de cake slagroom! En ze hadden ook nog hartjes om te versieren. Maar ook balletjes. Eergister waren wij ook op het strand en toen moest Papa met de kayak Tico en Mama ophalen en toen moest ik mij zelf afdouchen achter op de boot. En toen was er nog niemand op de boot, alleen ik. En toen ging ik ook de deur openen en toen kwam Papa weer met Tico (in het water) en Mama (ook in het water) weer terug.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten