Store Bay-Tobago!!

Als ik aan Tobago denk, denk ik o.a. aan …. WACHTEN.

Op 1^e kerstdag wachten Coos, Elyn en Nico uiteindelijk 2,5 uur op iemand van Immigratie. Gelukkig kunnen alle formaliteiten dan wel in 1 keer afgehandeld worden. Aan het begin van de middag is onze bemanning formeel uitgescheept en zijn wij niet meer “verantwoordelijk” voor ze.

 

De lunch gebruiken we vervolgens in een van de mooiste hotels van het eiland, het Coco Reef Hotel. We smikkelen van een hamburger met frietjes en zalige knapperige salade en we slurpen aan de cocktail of the day. Na 3 slokken ben ik al tipsy ….. 

Voor het kerstdiner hebben we ook in dit hotel gereserveerd. Dresscode: heren bij voorkeur in lange broek en met overhemd. In het schemerdonker varen we met de bijboot richting het strandje van het hotel; Coos en Nico in onderbroek. Hun nette lange broek trekken ze op het strand pas aan. We zijn net binnen voordat een tropische regenbui het terras in luttele minuten volledig blank zet. Enfin, wij genieten met uitzicht op de boot in de ankerbaai van het comfort en de luxe van het hotel. Onze avond wordt besloten met een optreden van een lokaal zangkoor. Naast de ons bekende kerstliedjes is het heel grappig om deze zwarte mensen liedjes over een witte kerst te horen zingen. Sterker nog: ze zingen dat ze nog nooit een witte kerst hebben meegemaakt. Sil is inmiddels volledig ingestort en ligt op schoot te slapen.

 

Op 2^e kerstdag moeten weer heel lang wachten ….

Want,…. als wij ’s middags een wandeling maken door Store Bay wordt Tico, die 5 meter achter ons loopt, opeens aangevallen door 5 honden (van die kleine, felle rotkeffertjes). Tico is uiteraard verlamd door angst en instinctief jagen wij luid schreeuwend die rothonden weg.  Maar een van die rotbeesten is het toch gelukt zijn tanden daadwerkelijk in Tico’s knieholte te zetten. Tico’s knieholte bloedt en we kunnen zien dat een tand flink door het vel en vetweefsel is gegaan. Arme Tico! Met hulp het dichtstbijzijnde hotel (het 3^e mooiste hotel van het eiland) reinigen we de wond, laten we een taxi bellen en gaan we naar de eerste hulp van ziekenhuis in Scarsbourough. We trekken een nummertje en dan wordt het weer …. wachten!!

 

Elyn en Nico, die met chauffeur Zorro op eilandtoer zijn, zijn toevalligerwijs vlakbij het ziekenhuis en maken daar een tussenstop voordat ze naar het vliegveld moeten. Het is nl. hun laatste dag op het eiland. We besluiten dat Coos bij Tico blijft en dat ik met Sil mee rij met Elyn en Nico terug naar het strand naar Coco Reef Hotel waar onze bijboot ligt. Daar nemen we, een beetje raar en afwezig, afscheid van elkaar. Mijn hoofd is er niet helemaal bij, maar zij moeten door naar het vliegveld. Aan het eind van de middag vertrekken zij nl. naar Trinidad vanwaar ze door zullen vliegen naar Curacao voor een 2-daagse strandstop. Op oudejaarsdag zit dan hun Atlantische en Caraibische avontuur er dan weer op.

Enfin, via de sms houd ik contact met Coos over de voortgang in het ziekenhuis; het gaat daar zo traag ….

 

Om 19.00 uur, 4 uur nadat we bij het ziekenhuis aankwamen, kan ik Tico en Coos met de bijboot ophalen bij het Coco Reef Hotel. Tico heeft een tetanusprik gekregen, de wond is gereinigd en ingesmeerd met antibioticazalf en vervolgens afgedekt met een hechtpleister. Verder is er antibiotica voorgeschreven, maar …. de apotheek is pas na dinsdag weer open. Omdat kerst dit jaar in het weekend viel, schuiven ze op dit eiland het weekend gewoon op en dus is het maandag en dinsdag “weekend”. Dat schiet dus niet op. Gelukkig hebben we in onze boordapotheek ook antibiotica en via emailcontact met onze huisarts in Heiloo stellen we een juiste dosering af. Tico’s been voelt vandaag nog stijf en lopen gaat lastig, maar hij heeft gelukkig wel weer –als vanouds- volop praatjes.

 

Vandaag, de 27^ste, hebben we 25 kilo vuil en stinkend wasgoed bij de wasserette afgeleverd; ik kan me nu al op de schone lakens en handdoeken verheugen. En alles moet ook schoon, want we verwachten onze Amerikaanse vriendin Candace met haar 2 zonen. En wederom is het wachten, want ….. zij vliegen vanuit New York. Maar, de vliegvelden in New York zijn vandaag gesloten in verband met een gierende sneeuwstorm. Hun vlucht is aldus uren vertraagd en ze komen op z’n vroegst 24 uur later aan dan gepland. He, waar kennen we dat van?!

 

To be continued!!

 

PS: er staan nieuwe foto’s op het weblog van Mindelo (Kaap Verden), de Atlantische Oversteek en Charlottesville (Tobago). Zie hiervoor het rechterkader.